Η «Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις» είναι τραγωδία του Ευριπίδη, συνέχεια της Ιφιγένειας εν Αυλίδι, που διδάχθηκε ωστόσο πριν
από αυτή (414-413 π.Χ.).
Στο ναό της Άρτεμης στην Ταυρίδα γίνονται ανθρωποθυσίες ειδικά θυσιάζουν στη θεά
τους Έλληνες που συλλαμβάνουν στη χώρα και η Ιφιγένεια, ως ιέρεια, κάνει τον
εξαγνισμό των θυμάτων πριν τη σφαγή.
Η Ιφιγένεια έχει δει κακό όνειρο τη νύχτα, ότι πέθανε στο
Άργος ο αδελφός της Ορέστης και έχει βγει τώρα το πρωϊ στον αέρα και στο φως να
το διηγηθεί και έτσι να το ακυρώσει.
Φτάνει στο μεταξύ ο Ορέστης με τον Πυλάδη και κατά το χρησμό και την εντολή του Φοίβου πρέπει να πάρει από το ναό το άγαλμα της θεάς και
να το φέρει στην Αθήνα· έτσι θα λυτρωθεί από τη μανία των Ερινύων που τον κυνηγάνε σαν μητροκτόνο. Αλλά οι δύο
ήρωες συλλαμβάνονται από βαρβάρους ως ιερόσυλοι, που σύμφωνα με δικούς τους
νόμους και καθώς ο βασιλιάς της Ταυρίδας, Θόας,
μισούσε τους ξένους και τους Έλληνες, έπρεπε να θυσιαστούν…
Για την αγορά του βιβλίου επιλέξτε τη σελίδα Αρχαία Τραγωδία.
Για την αγορά του βιβλίου επιλέξτε τη σελίδα Αρχαία Τραγωδία.
