Βάκχες - Ευριπίδης


Οι «Βάκχες» του Ευριπίδη, γραμμένες λίγο πριν πεθάνει, το 407 π.Χ., στην Πέλλα της Μακεδονίας, όταν ήταν φιλοξενούμενος του βασιλιά Αρχέλαου και σκηνοθετημένες από το γιο του ποιητή το 405 στην Αθήνα, αποτελούν ένα από τα πλέον ολοκληρωμένα και μοναδικά έργα στην παγκόσμια δραματουργία, καθώς σ’ αυτό συνυπάρχουν στην εντέλεια τα τρία στοιχεία: το τραγικό, το δραματικό, το θεατρικό. Είναι η μήτρα όπου επιτελείται η σύλληψη, η κύηση και η γέννηση της τέχνης, των τεχνών, που προστατεύει ο θεός Διόνυσος.
Κατ’ αρχήν εδώ συναντιόνται ο μύθος με την ιστορία με υπόβαθρο την ποιητική αναγωγή. Παρουσιάζεται με όλη την πρωτογενή της μορφή η λατρεία του Διονύσου, απ’ όπου γεννήθηκε το αρχαίο Ελληνικό δράμα: ο διθύραμβος, το τραγούδι του Διονύσου, ο ύμνος στον τράγο. Είναι το μοναδικό έργο της αρχαίας δραματουργικής, όπου ο Διόνυσος πρωταγωνιστεί ως ανθρωποποιημένος θεός, καθώς τούτο αποτελεί το δράμα του θεού, που είναι το δράμα του ανθρώπου.
Με άλλα λόγια δραματοποιούνται τα θεοφάνεια του Διονύσου και ενανθρωπίζεται το θείο. Το έργο αποτελεί τι πιο ζωντανό παράδειγμα κατά το οποίο η θρησκεία γίνεται αντικείμενο ερευνητικής κριτικής και αναλυτικού ορθολογικού στοχασμού. Μια νέα λατρεία έρχεται να καταστρέψει το κατεστημένο, μια καινούργια δύναμη εμφανίζεται, που θέλει να επιβάλει τη λατρεία της ποίησης, της χαράς, της ελευθερίας…
Στοιχεία από: ancient-dromena.blogspot.gr


Για την αγορά του βιβλίου επιλέξτε τη σελίδα Αρχαία Τραγωδία.